· 

Inni G. G. Belli - 5

S. Teresiae Virginis - In vesp. et laudibus

XCVIII.

 

Regis superni nuntia

Domum paternam deseris, 

Terris, Teresa, barbaris 

Christum datura aut sanguinem. 

 

Sed te manet suavior

Mors, poena poscit dulcior : 

Divini amoris cuspide 

In vulnus icta concides. 

 

O caritatis victima,

Tu corda nostra concrema, 

Tibique gentes creditas 

Averni ab igne libera. 

 

Sit laus Patri cum Filio

Et Spiritu Paraclito; 

Tibique, sancta Trinitas, 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Nunzia del Re degli Angioli

Lasci l'ostel paterno, 

Per dar, Teresa, ai barbari, 

Mancipii dell'inferno, 

O il sangue tuo purissimo 

O il culto del Signor. 

 

Ma te morte più amabile, 

Pena più dolce aspetta : 

Ferita in cuor da cuspide 

Di divinal saetta 

Vivrai d'amore, o Vergine, 

E ti morrai d'amor. 

 

Di carità tu vittima, 

Che t'arde a poco a poco, 

Ah vibraci nell'anima 

Quel tuo celeste fôco, 

E i tuoi seguaci libera 

Dall'infernale ardor. 

 

Al Padre e al Figlio glorïa 

Là nell'empirea sede : 

Gloria al divin Paraclito 

Che d'amendue procede : 

Per sempre, o Santa Triade 

A te sia laude e onor. 

 


Ad matutinum

XCIX

 

Haec est dies qua, candidae

Instar columbae, Caelitum 

Ad sacra templa spiritus 

Se transtulit Teresiae. 

 

Sponsique voces audiit : 

Veni, soror, de vertice 

Carmeli ad Agni nuptias : 

Veni ad coronam gloriae. 

 

Te, sponse Jesu, virginum 

Beati adorent Ordines, 

Et nuptiali cantico 

Laudent per omne saeculum. 

 

 

 

Quest' è il giorno in cui, qual candida

Colombella innamorata, 

Di Teresa al ciel chiamata 

La bell'anima voló. 

 

Dell'Agnello ah vieni al talamo, 

Le dicea lo Sposo in cielo; . 

Vieni, o suora, dal Carmelo, 

Vieni e il crin t'ingemmerò. 

 

Tutti adorin delle vergini 

Te, Gesù, gli Ordini santi : 

Fra nuziali eterni canti 

Brilli amor che le infiammò. 

 


S.. Joannis Cantii Confessor - In vesp. et laudibus

C

 

Gentis polonae gloria,

Clerique splendor nobilis, 

Decus lycaei, et patriae 

Pater, Joannes inclyte. 

 

Legem superni Numinis

Doces magister et facis. 

Nil scire prodest : sedulo 

Legem nitamur exsequi. 

 

Apostolorum limina

Pedes viator visitas : 

Ad patriam ad quam tendimus 

Gressus viamque dirige. 

 

Urbem petis Jerusalem :

Signata sacro sanguine 

Christi colis vestigia, 

Rigasque fusis fletibus. 

 

Acerba Christi vulnera

Haerete nostris cordibus, 

Ut cogitemus consequi 

Redemptionis pretium. 

 

Te prona mundi machina,

Clemens, adoret, Trinitas, 

Et nos novi per gratiam 

Novum canamus canticum. 

 

 

 

De' tuoi Polóni glorïa, 

Degno splendor del Clero; 

Tu padre della patria, 

Consigliator sincero ; 

Decoro del ginnasio 

Fosti, o Giovanni, tu. 

 

La legge di Dio Massimo 

Tu in voce ed opre insegni. 

Vano è il saper degli uomini 

Se non prevalga e regni 

La legge sapientissima 

Cagion d'ogni virtù. 

 

Tu all’are degli Apostoli 

Movesti pellegrino ; 

Ed ora i passi guidaci 

Per l'arduo cammino 

Sin della patria al limite 

Che Iddio ci destinò. 

 

Passasti a Gerosolima, 

Salisti il sagro colle, 

Ad innaffiar di lagrime 

Quelle cruente zolle 

Che delle sue vestigia 

L'Agnel di Dio segnò. 

 

Oh acerbe, oh venerabili 

Piaghe del Nazareno, 

Apritevi, imprimctevi 

Tutte nel nostro seno, 

Per farci il prezzo cogliere 

Del sangue redentor! 

 

Te adori il mondo supplice, 

O Trinità clemente; 

E nuovi noi per grazia 

D'imperscrutabil mente, 

Cantiamo un nuovo cantico 

A gloria del Signor. 

 


Ad matutinum

CI

 

Corpus domas ieiuniis, 

Caedis cruento verbere, 

Ut castra poenitentium 

Miles sequaris innocens. 

 

Sequamur et nos sedulo

Gressus parentis optimi : 

Sequamur, ut licentiam 

Carnis refraenet spiritus. 

 

Rigente bruma providum

Praebes amictum pauperi, 

Sitim famemque egentium 

Esca potuque sublevas. 

 

O qui negasti nemini

Opem roganti, patrium 

Regnum tuere, postulant 

Cives Poloni et exteri. 

 

Sit laus Patri, sit Filio

Tibique, sancte Spiritus : 

Preces Joannis impetrent 

Beata nobis gaudia.

 

 

 

Tu col digiun ti maceri,

Ti strazî co' flagelli, 

Perchè, innocente, giubili 

Di militar con quelli 

Che penitenti vinsero 

Le guerre del Signor. 

 

E noi seguiamo assidui 

Di tanto Duce i passi, 

Affin che la libidine, 

Doma ne' corpi lassi, 

Ottemperi allo spirito 

Suo forte espugnator. 

 

Tu dài nel verno rigido 

Al poverel le vesti, 

Ai sitibondi provvido 

Tu la bevanda appresti, 

Col cibo nei famelici 

Ristori tu il vigor. 

 

Deh, se non fosti ai supplici 

Mai di soccorsi avaro, 

Proteggi adesso il patrïo 

Regno al tuo côr si caro : 

Questo i Polôni chieggonti, 

Questo gli estrani ancor. 

 

O Padre, o Figlio, o Spirito,

Eterna a voi sia lode ; 

E di Giovanni i meriti, 

C’or vi contempla e gode, 

Del ciel da voi c' impetrino 

I gaudî e lo splendor. 

 


In II vesperis

CII.

 

Te deprecante, corporum

Lues recedit, improbi 

Morbi fugantur, pristina 

Redeunt salutis munera. 

 

Phtisi, febrique et ulcere 

Diram redactos ad necem, 

Sacratas morti victimas, 

Eius rapis e faucibus. 

 

Te deprecante, tumido

Merces abactae flumine, 

Tractae Dei potentia 

Sursum fluunt retrogradae. 

 

Cum tanta possis, sedibus

Caeli locatus, poscimus, 

Responde votis supplicum, 

Et invocatus subveni. 

 

O una semper Trinitas,

O trina semper Unitas, 

Da, supplicante Cantio, 

Aeterna nobis praemia.

 

 

 

 

Alle tue preci arretrasi

Dal corpo uman la lue: 

Lungi ogni morbo pessimo 

Va colle ambasce sue : 

Fresco per te rigermina 

Della salute il fior. 

 

Per febbre e tabe ed ulceri 

Condotte a estrema sorte 

Le dolorose vittime 

Già riserbate a morte, 

Tolte alle ingorde fauci 

Tu le ravvivi ancor. 

 

A' preghi tuoi, fra il tumido 

Imperversar del fiume, 

Le merci ch' ei rapivasi 

Van per virtù del Nume 

Volgendosi retrograde 

Al prisco possessor. 

 

Se tanto dall’empireo 

Sul basso mondo puoi, 

Ti dimandiam che piacciati 

Volgere un guardo a noi, 

Si che, invocato, i supplici 

Sentano il tuo favor. 

 

Deïtà trina ed unica

Per eternale essenza, 

Del Canzio i preghi impetrino 

Su noi la tua clemenza : 

Dacci de' giusti il premio, 

Gran Dio munerator. 

 


Omnium Sanctorum - In vesp. et ad matut.

CIII.

 

Placare, Christe, servulis,

Quibus Patris clementiam 

Tuae ad tribunal gratiae 

Patrona Virgo postulat. 

 

Et vos beata per novem

Distincta gyros agmina, 

Antiqua cum praesentibus, 

Futura damna pellite. 

 

Apostoli cum Vatibus,

Apud severum Judicem, 

Veris reorum flctibus 

Exposcite indulgentiam. 

 

Vos purpurati Martyres,

Vos candidati praemio 

Confessionis, exsules 

Vocate nos in patriam. 

 

Chorea casta Virginum,

Et quos eremus incolas 

Transmisit astris, Caelitum 

Locate nos in sedibus. 

 

Auferte gentem perfidam

Credentium de finibus : 

Ut unus omnes unicum 

Ovile nos pastor regat. 

 

Deo Patri sit gloria,

Natoque Patris Unico, 

Sancto simul Paraclito, 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

Cristo, co servi plàcati, 

Mentre allo eterno Padre 

Per essi adora e supplica 

La Vergine tua Madre, 

Lor mediatrice tenera 

Di grazia e di pietà. 

 

E voi, beati Spiriti 

In nove Cori eletti, 

Del mal di antica origine 

Fugate i pravi effetti, 

Adesso e nel succedersi 

Delle future età. 


O generosi Apostoli, 

Pregate coi Profeti 

Che le sincere lagrime 

Rattemprino i decreti 

Di Dio severo giudice 

Pel suo figliuol Gesù. 

 

O imporporati Martiri, 

O albati Confessori, 

Noi, che raminghi ed esuli 

Siam della patria fuori, 

Chiamate ove niun tremito 

È d'esular mai più. 

 

D'incoronate Vergini 

Castissime caròle, 

E quanti già da un èremo 

Vi sublimaste al sole, 

Fate che fra i Celicoli 

Siam noi locati ancor. 

 

Santi di tutti gli Ordini, 

Ah lungi dai credenti 

Tenete la perfidra 

Di maluriose genti, 

Perchè del mondo facciasi 

Un gregge ed un pastor. 

 

Al Padre Iddio sia glorïa 

E all'unico suo figlio : 

Gloria al divin Paraclito 

Nostro fedel consiglio : 

Gloria per tutti i secoli, 

Laude, potenza, onor. 

 


Ad laudes

CIV.

 

Salutis aeternae Dator,

Jesu, redemptis subveni : 

Virgo parens clementiae, 

Dona salutem servulis. 

 

Vos Angelorum millia,

Patrumque coetus, agmina 

Canora Vatum, vos reis 

Precamini indulgentiam. 

 

Baptista Christi praevius,

Summique caeli Claviger, 

Cum ceteris Apostolis 

Nexus resolvant criminum. 

 

Cohors triumphans Martyrum,

Almus Sacerdotum chorus, 

Et virginalis castitas 

Nostros realus abluant. 

 

Quicumque in alta siderum

Regnatis aula, Principes, 

Favete votis supplicum, 

Qui dona caeli flagitant. 

 

Virtus, honor, laus, gloria

Deo Patri cum Filio, 

Sancto simul Paraclito 

In saeculorum saecula

 

 

 

Gesù, che di perpetua 

Salute sei datore, 

Deh apri soccorrevole 

A’ tuoi redenti il cuore; 

E tu, Madre di grazia, 

Salva chi spera in te. 

 

E voi, miriadi angeliche, 

Voi, Padri e sacri Vati, 

A' rei pregate venïa 

De' tanti lor peccati, 

Si che misericordia 

 

N'abbia del Mondo il Re. 

Battista, che precorrere 

Dio fece a Cristo in terra ; 

Sommo Pastor clavigero 

Onde il ciel s’apre e serra, 

Sciogliete cogli Apostoli 

Dai lacci il peccator. 

 

E i trïonfanti Martiri, 

De' Sacerdoti il Coro, 

Le inghirlandate Vergini 

Di puri gigli e d'oro, 

Dalle nostre alme astergano 

La tabe dell'error. 

Quanti regnate, o Principi, 

Nell'aula de le stelle, 

Giovate a' voti supplici 

D'un popolo ribelle, 

Che vuol pe' vostri meriti 

Del ciel l'eredità. 

 

A onor del Padre altissimo 

E del Figliuol suo solo, 

E insiem del Santo Spirito 

Col Padre e col Figliuolo, 

Suonin di plauso e glorïa 

Tempo ed eternità. 

 


Commune Apostol. et Evangel. - Ad matutinum

CV

 

Aeterna Christi munera,

Apostolorum gloriam, 

Palmas et hymnos debitos 

Laetis canamus mentibus. 

 

Ecclesiarum Principes,

Belli triumphales Duces, 

Caelestis aulae milites, 

Et vera mundi lumina. 

 

Devota Sanctorum Fides,

Invicta Spes credentium,

Perfecta Christi Caritas

Mundi tyrannum conterit.

 

In his Paterna gloria,

In his triumphat Filius, 

In his voluntas Spiritus, 

Caclum repletur gaudio. 

 

Patri simulque Filio, 

Tibique, sancte Spiritus,

Sicut fuit sit iugiter

Saeclum per omne gloria.

 

 

 

Dell'Uomo-Dio munifico 

Le sempiterne glorie, 

 Le glorie degli Apostoli 

Le palme e le vittorie, 

Diciamo in giusti cantici 

Colla letizia in cuor. 

 

Son della Chiesa i Principi, 

Trïonfatori in guerra, 

Di celestial milizia 

Forti campioni in terra, 

Veri alle umane tenebre 

 

Segnali di splendor. 

La Fe dei Santi intrepida, 

La Speme dei credenti, 

La Carità ineffabile 

Che riscattò le genti, 

Il reo tiranno abbattono 

C’ha il mondo in servitù. 

 

Il Padre si glorifica, 

Trionfa in esse il Figlio, 

Si compie dello Spirito 

L'altissimo consiglio : 

Empiono il ciel di gaudïo 

Quell'inclite virtù. 

 

Al Padre e all'Unigenito

Gloria sia dunque eterna,

E al divo Amor, dell'anime

Vivifica lucerna :

Gloria per tutti i secoli

Come già sempre fu.

 


Ad laudes et vesp.

CVI

 

Exsultet orbis gaudiis,

Caelum resultet laudibus : 

Apostolorum gloriam 

Tellus et astra concinunt. 

 

Vos saeculorum iudices 

Et vera mundi lumina, 

Votis precamur cordium : 

Audite voces supplicum. 

 

Qui templa caeli clauditis,

Serasque verbo solvitis, 

Nos a reatu noxios 

Solvi iubete, quaesumus. 

 

Praecepta quorum protinus

Languor salusque sentiunt: 

Sanate mentes languidas, 

Augete nos virtutibus. 

 

Ut, cum redibit Arbiter

In fine Christus saeculi, 

Nos sempiterni gaudii 

Concedat esse compotes. 

 

Patri simulque Filio,

Tibique, sancte Spiritus, 

Sicut fuit sit iugiter 

Saeclum per omne gloria.

 

 

 

Esulti l'orbe e taccianvi 

Le gioie menzognere: 

Tutte di laudi echeggino 

Le roteanti sfere : 

La gloria degli Apostoli 

Cantino e terra e ciel. 

 

O giudici dei secoli, 

Del mondo luminari, 

A’ nostri voti fervidi 

Non vi mostrate avari : 

Vi muovano le suppliche 

D'ogni anima fedel. 

 

Voi che serrare e schiudere 

Nella beata corte 

Potete dell'empireo 

Le adamantine porte, 

Sciogliete i rei dai vincoli 

Di eterna servitù. 

 

Voi, al cui cenno docili 

Sono il languor, la vita, 

Nel vigor suo tornateci 

La mente illanguidita, 

Cresceteci alla grazia 

Di celestial virtù ; 

 

Perchè nel di novissimo, 

Quando su nubi ardenti 

Torni il terribil Arbitro 

A giudicar le genti, 

Nell' infinito gaudio 

Tragga noi pur con sé. 

 

Al Padre, all'Unigenito 

Suo figlio Redentore, 

E al sacrosanto Spirito 

Universale onore ; 

E come fu in principïo 

Sempre sia poi qual'è. 

 


Commune Unius Martyris - In vesp. et ad matut. 

CVII.

 

Deus, tuorum militum 

Sors et corona, praemium, 

Laudes canentes Martyris 

Absolve nexu criminis. 

 

Hic nempe mundi gaudia

Et blanda fraudum pabula 

Imbuta felle deputans, 

Pervenit ad caelestia 

 

Poenas cucurrit fortiter

Et sustulit viriliter : 

Fundensque pro te sanguinem 

Aeterna dona possidet. 

 

Ob hoc precatu supplici

Te poscimus, piissime : 

In hoc triumpho Martyris 

Dimitte noxam servulis. 

 

Laus et perennis gloria

Patri sit atque Filio, 

Sancto simul Paraclito 

In sempiterna saecula.

 

 

 

Dio, de' tuoi forti militi 

Premio, corona e vita, 

Mentre cantiam d'un Martire 

La gloria a te gradita 

Sciogli į tuoi servi miseri 

Dai lacci dell'error. 

 

Visti del mondo i gaudii 

E l'esca di sue frodi 

Pieni d'amaritudine 

E di coperti nodi, 

Ei corse alle delizïe 

Di un mondo assai miglior. 

 

Le pene del martirïo 

Forte e viril sostenne : 

Per te diè il sangue impavido 

Ed a fruir poi venne 

Del serto immarcescibile 

Il dono e il donator. 

 

E noi gementi e supplici, 

Dio, ti preghiamo intanto 

Che per la gran vittoria 

Del Martire tuo santo 

Perdoni i nostri crimini 

Col tuo paterno amor, 

 

Laude e perenne glorïa

Al Padre ed al Figliuolo 

Col sacrosanto Spirito, 

Dio trino insieme e solo : 

Gloria per tutti i secoli 

E sempiterno onor. 

 


Ad laudes

CVIII.

 

Invicte Martyr, unicum

Patris secutus Filium, 

Victis triumphas ostibus, 

Victor fruens caelestibus. 

 

Tui precatus munere 

Nostrum reatum dílue, 

Arcens mali contagium, 

Vitae repellens taedium. 

 

Soluta sunt iam vincula

Tui sacrati corporis : 

Nos solve vinclis saeculi, 

Dono superni Numinis. 

 

Deo Patri sit gloria,

Eiusque soli Filio, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Seguace, o invillo Martire,

Dell'incarnato Verbo, 

Vinto d'ostil barbarïe 

L'incrudelir superbo, 

Del ciel nei tabernacoli 

Riposi vincitor. 

 

Di nostre colpe vènia 

Deh a meritar ci aìta : 

Assistici, confortaci 

Nel tedio della vita : 

Ci salva dal pestifero 

Alito dell'error. 

 

Franco già tu dai vincoli 

Del sacro corpo in terra, 

Sciogli pur noi dal secolo 

Che ci travaglia in guerra : 

Rendi pur noi partecipi 

Dei premi del Signor.

 

Gloria a Dio Padre Altissimo

Eternamente sia : 

 Sia gloria all' Unigenito 

Che il chiuso ciel ne apria : 

Gloria al superno Spirito 

Lor procedente Amor. 

 


Pro Apostolis et Evangel. Tempore Paschalis - In vesp. et ad matut.

CIX

 

Tristes erant Apostoli

De Christi acerbo funere, 

Quem morte crudelissima 

Servi necarant impii. 

 

Sermone verax Angelus

Mulieribus praedixerat : 

Mox ore Christus gaudium 

Gregi feret Fidelium. 

 

Ad anxios Apostolos

Currunt statim dum nuntiae 

Illae micantis obvia 

Christi tenent vestigia. 

 

Galilaeae ad alta montium

Se conferunt Apostoli, 

Jesuque, voti compotes, 

Almo beantur lumine. 

 

Ut sis perenne mentibus

Paschale, Jesu, gaudium, 

A morte dira criminum 

Vitae renatos libera. 

 

Deo Patri sit gloria,

Et Filio, qui a mortuis 

Surrexit, ac Paraclito, 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

Ristretti insiem gli Apostoli 

Con ansio cuore e tristo, 

Mettean sospiri e lagrime 

Sul funere di Cristo, 

Morto fra orrendi spasimi 

Da popolo crudel. 

 

Ma già verace un Angiolo 

Predisse alle pie donne : 

Tra breve in corpo e in anima 

Fuor della rea Sionne 

Renderà Cristo il gaudio 

Al gregge suo fedel. 

 

Van quelle nunzie e cercano 

Gli Apostoli dolenti, 

E incontro alle vestigia 

De' passi lor frequenti 

Vivo frattanto e fulgido 

Si avanza il Redentor. 

 

Salgono allor gli Apostoli 

A’ monti in Galilea, 

E pieni il sen di giubilo 

Colà ciascun si bêa 

Di Cristo nel consorzio, 

Nell'almo suo splendor. 

 

Perchè perenne all'anime 

Tu sii pasqual letizia, 

O buon Gesù, preservale 

D'ogni mortal nequizia : 

I tuoi redenti ah libera 

D'ogni calamità. 

 

Al Padre Ottimo Massimo, 

Al Figliuol suo risorto, 

Al supernal Paraclito 

Dell’anime conforto, 

Pei sempiterni secoli 

Sia gloria e podestà. 

 


Commune plurimorum Martyrum - Inn vesperis

CX

 

Paschale mundo gaudium

Sol nuntiat formosior, 

Cum luce fulgentem nova 

Jesum vident Apostoli. 

 

In carne Christi vulnera

Micare tanquam sidera 

Mirantur, et quidquid vident 

Testes fideles praedicant. 

 

Rex Christe clementissime,

Tu corda nostra posside, 

Ut lingua grates debitas 

Tuo rependant nomini. 

 

Ut sis perenne mentibus

Paschale, Jesu, gaudium, 

A morte dira criminum 

Vitae renatos libera. 

 

Deo Patri sit gloria,

Et Filio, qui a mortuis 

Surrexit, ac Paraclito, 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

Dul mondo il pasqual giubilo 

Più vago il Sol conduce, 

E, glorioso e splendido, 

Colla novella luce 

S'allegrano gli Apostoli 

Di riveder Gesù. 

 

Al par di stelle fulgide 

Brillan le piaghe a Cristo : 

Lo miran quegli attoniti, 

E quanto in esso han visto 

Van predicando ingenui 

Per mezzo alle tribù. 

 

O Cristo clementissimo, 

Sii Re del nostro cuore : 

Fà che da noi si rendano 

Debite grazie e onore 

Al Nome tuo mirifico 

Ed alla tua bontà. 

 

Perchè perenne all'anima 

Sia la pasqual letizia, 

O buon Gesù, deh guardale 

D'ogni mortal nequizia : 

I tuoi redenti ah libera 

D'ogni calamità. 

  

Al Padre eterna gloria ;

Gloria al Figliuol di Dio,

C'oggi vediam risorgere

Poi che per noi morio :

Gloria al divin Paraclilo,

Fonte di carità.

 


Ad matutinum

CXI

 

Sanctorum meritis inclyta gaudia

Pangamus, socii, gestaque fortia : 

Gliscens fert animus promere cantibus 

           Victorum genus optimum. 

 

Hi sunt quos fatue mundus abhorruit : 

Hunc fructu vacuum, floribus aridum 

Contempsere tui nominis asseclae, 

           Jesu Rex bone caelitum. 

 

Hi pro te furias atque minas truces 

Calcarunt hominum, saevaque verbera: 

His cessit lacerans fortiter ungula, 

          Nec carpsit penetralia. 

 

Caeduntur gladiis more bidentium : 

Non murmur resonat, non querimonia; 

Sed corde impavido mens bene conscia 

          Conservat patientiam. 

 

Quae vox, quae poterit lingua retexere 

Quae tu Martyribus munera praeparas? 

Rubri nam fluido sanguine fulgidis 

         Cingunt tempora laureis. 

 

Te, summa o Deitas unaque, poscimus 

Ut culpas abigas, noxia subtrahas, 

Des pacem famulis, ut tibi gloriam 

         Annorum in seriem canant.

 

 

 

De' Santi i meriti, l'eccelse glorie,

Le gesta, i lauri, cantiam pur noi : 

Esulta l'animo fra le vittorie 

           Di que' gagliardi eroi. 

 

Color cui fàtuo sdegnava il mondo, 

Di frutti sterile, nudo di fiori 

Lui dispregiarono per te, giocondo 

          Re dei celesti Cori. 

 

Per te le furïe d'inique genti,  

Minacce e strazii tolsero a scherno, 

Nè in lor mai giunsero colpi e tormenti 

            A sconfortar l'interno. 

 

Spade gli smembrano foggiate a marra, 

Nè lagno o murmure da lor mai viene, 

Chè il cuore impavido per essi è un'arra 

            Del tollerar le pene. 

 

Non quella esprimere può labbro umano 

Mercè che a' Martiri da te si pone : 

Di sangue roridi, dalla tua mano 

              S'han fulgide corone. 

 

O somma ed unica Destà vera, 

Le colpe dissipa, ne togli i danni : 

Pace a chi läudi cantarti spera 

              Oltre il confin degli anni.

 


Commune Confessoris Pontif. - In vesp. et ad matut.

CXII

 

Christo profusum sanguinem

Et Martyrum victorias,

Dignamque caelo lauream

Laetis sequamur vocibus.

 

Terrore victo saeculi

Poenisque spretis corporis 

Mortis sacrae compendio 

Vitam beatam possident. 

 

Traduntur igni Martyres

Et bestiarum dentibus, 

Armata saevit ungulis 

Tortoris insani manus. 

 

Nudata pendent viscera,

Sanguis sacratus funditur : 

Sed permanent immobiles 

Vitae perennis gratia. 

 

Te nunc, Redemptor, quaesumus, 

Ut Martyrum consortio

lungas precantes servulos

In sempiterna saecula.

 

 

 

Di Cristo il sangue e i Martiri 

Ch'ebber per lui vittoria, 

E la lor degna laurea 

Nella celeste gloria, 

S'abbian di lieti cantici 

Il meritato onor. 

 

Vinto il terror del secolo, 

Sprezzate le ritorte, 

In un momento rapido 

Di sacrosanta morte, 

Giunsero a eterno premïo 

Di vita e di splendor. 

 

Gettansi ai roghi ignivori 

E all’affamate belve : 

Più crudo e men placabile 

Che i bruti delle selve 

Co' raffii suoi li lacera 

Il reo tormentator. 

 

Pendon le ignude viscere, 

Il sacro sangue scorre ; 

Ma imperturbati e immobili 

Come incrollabil torre 

Li regge nel martirio 

La grazia del Signor. 

 

Odi le nostre suppliche,

O Figlio di Maria :

Nel ciel coi santi Martiri

Ci accogli in compagnia

Pei sempiterni secoli, 

O Cristo Redentor.

 


Ad laudes

CXIII.

 

Rex gloriose Martyrum,

Corona confitentium, 

Qui respuentes terrea 

Perducis ad caelestia. 

 

Aurem benignam protinus

Intende nostris vocibus : 

Trophaca sacra pangimus : 

Ignosce quod deliquimus. 

 

Tu vincis inter Martyres,

Parcisque Confessoribus : 

Tu vince nostra crimina, 

Largitor indulgentiae. 

 

Deo Patri sit gloria,

Eiusque soli Filio, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Re che dài gloria a' Martiri 

E i Confessor coroni, 

Che quanti per te spregiano 

Di questa terra i doni 

Perdúci alle delizïe 

Premio de' giusti in ciel ; 

 

Al popol tuo, che supplice 

Qui a celebrare è accolto 

Le palme de' tuoi militi, 

Porgi benigno ascolto : 

Ah sulle lor nequizïe 

Stendi pietoso un vel. 

 

Tu a' Martiri vittorïa, 

Tu pace a' Confessori, 

Acqueta le nostre anime, 

Trionfa i nostri errori, 

E siici soccorrevole 

Di grazia e di pietà. 

 

Gloria a Dio Padre Altissimo 

Ed al suo Figlio solo: 

Gloria al divin Paraclito 

Col Padre e col Figliuolo : 

Ora e per tutti i secoli 

Sia gloria e podestà. 

 


Comm. Confess. non Pontif. - Ad laudes

CXIV

 

Iste Confessor Domini, colentes,

Quem pie laudant populi per orbem, 

Hac die laetus meruit beatas. (*) 

               Scandere sedes. 

 

Qui pius, prudens, humilis, pudicus,  

Sobriam duxit sine labe vitam, 

Donec humanos animavit aurae 

                Spiritus artus.

 

Cuius ob praestans meritum, frequenter 

Aegra quae passim iacuere membra, 

Viribus morbi domitis, saluti. 

               Restituuntur. 

 

Noster hinc illi chorus obsequentem 

Concinit laudem celebresque palmas, 

Ut piis eius precibus iuvemur

              Omne per aevum.

 

Sit laus illi, decus atque virtus,

Qui, super caeli solio coruscans, 

Totius mundi seriem gubernat 

                Trinus et unus.

 

* SI NON EST DIES OBITUS, DICATUR:

Hac die laetus meruit supremos

Laudis honores.

 

 

 

Questo beato Confessor di Cristo, 

Cui plaude il mondo per fulgor di fede, (*) 

Lieto oggi e grande fe' nel ciel l'acquisto 

                         D'inclita sede. 

 

Umil, pudico, pio, frugal, prudente, 

Inimacolata conservò la vita, 

Fin che al suo corpo l'anima innocente 

                Rimase unita. 

 

Sol per suo merto quanti infermi e quanti 

Che giacquer cassi di vital virtute, 

Domati i morbi, ricovrâr festanti 

                    Spirto e salute ! 

 

In coro adunque riverente e pio 

Cantiam l'altezza d'ogni sua vittoria, 

Perchè a sue preci ne sia largo Iddio 

                   Di eterna gloria.

 

E a Lui rendiamo quella gloria eterna

Che dal fiammante soglio suo divino 

Tutta l'ampiezza mondial governa 

                Unico e trino.

 

* Se non è IL GIORNO DELLA MORTE, SI DICA:

Cui plaude il mondo per lo suo splendore, Lieto oggi e grande fece in terra acquisto

Di laude e onore.

 


Commune virginum - Ad matutinum

CXV

 

Jesu Redemptor omnium,

Perpes corona Praesulum, 

In hac die clementius 

Indulgeas precantibus, 

 

Tui sacri qua nominis

Confessor almus claruit : 

Huius celebrat annua 

Devota plebs solemnia. 

 

Qui rite mundi gaudia

Huius caduca respuens, 

Aeternitatis praemio 

Potitur inter Angelos. 

 

Huius benignus annue

Nobis sequi vestigia : 

Huius precatu servulis 

Dimitte noxam criminis. 

  

Sit, Christe Rex piissime,

Tibi Patrique gloria, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Redentor degli uomini 

D'orrida colpa carchi, 

Corona tu perpetua 

De' sommi tuoi Gerarchi, 

Ah più indulgente ascoltaci 

In questo sacro di, 

 

Nel qual devoti i popoli 

Rendon festivo onore 

Del Nome tuo santissimo 

All'almo Confessore 

C'oggi alla schietta origine 

D'ogni splendor salì.  

 

Dispregiator dei fragili 

Gaudi che offriagli il mondo 

Di vero ben si povero, 

Si d'ogni mal fecondo, 

Eterna in ciel fra gli Angioli 

Ne riportò mercè. 

 

Benigno or tu concedici 

Di seguitarne l'orme, 

E di quel giusto in grazia 

Rimetti il fallo enorme 

A tutti i servi miseri 

Che ribellâr da te. 

 

Con te per tutti i secoli 

Al Padre tuo sia gloria 

E al sacrosanto Spirito, 

Che della tua vittoria 

Furono in ciel partecipi, 

Cristo Signor dei Re. 

 


Virginis et non martyris - Ad matutinum

CXVI

 

Jesu corona celsior

Et veritas sublimior, 

Qui confitenti servulo 

Reddis perenne praemium. 

 

Da supplicanti coetui,

Huius rogatu, noxii 

Remissionem criminis, 

Rumpendo nexum vinculi. 

 

Anni reverso tempore

Dies refulsit lumine, 

Quo Sanctus hic de corpore 

Migravit inter sidera. 

 

Hic vana terrae gaudia

Et luculenta praedia 

Polluta sorde deputans, 

Ovans tenet caelestia. 

 

Te Christe Rex piissime

Hic confitendo iugiter, 

Calcavit artes daemonum 

Saevumque averni principem. 

 

Virtute clarus et fide,

Confessione sedulus, 

Jeiuna membra deferens, 

Dapes supernas obtinet. 

 

Prohinde te, piissime,

Precamur omnes supplices, 

Nobis ut huius gratia 

Poenas remittas debitas. 

 

Patri perennis gloria

Natoque Patris unico, 

Sanctoque sit Paraclito, 

Per omne semper saeculum.

 

 

 

Gesù, verace premio. 

De' Confessori tuoi, 

Vero così che splendere 

Tu stesso far non puoi 

Corona mai più fulgida, 

Più eccelsa verità ; 

 

Ah tu, per l'intercedere 

Di questo tuo Beato, 

Sciogli, Signor, dai vincoli 

Noi servi del peccato : 

Di colpa e pena, o Giudice, 

Remissïon ci dà. 

 

Vôlto d'un anno il circolo 

Brilla del giorno il raggio 

Che dal corporeo carcere 

Fe' il santo eroe passaggio 

Alla celeste patrïa 

E nel tuo sen posò. 

 

Qui de' terrestri gaudii 

La vanità vedea, 

Le pompe e le dovizïe 

Sozze di tabe rea; 

E a' beni immarcescibili 

Trïonfator voló. 

 

Te, Cristo Re piissimo, 

Qui confessò costante : 

L'arti calcò dei demoni 

Con disdegnose piante, 

E non servi del tartaro 

Al fiero imperador. 

 

Per fede e virtù splendido, 

Per confession sincero, 

Trasse le membra macere 

Sotto il digiun severo 

Che lo condusse al läuto 

Convivio del Signor. 

 

Però, Gesù benefico,  

Noi ti preghiam di cuore 

Che tu pe' costui meriti, 

Che pel costui favore, 

Scancelli i nostri debiti, 

Ci riconcili a te. 

 

Al Padre, all'Unigenito 

Ed all’Amor superno 

In terra e in ciel sia gloria 

Come già fu ab eterno, 

E tal per tutti i secoli 

Sempre sia poi qual'è. 

 


Commune Virginum - Ad laudes et vesp.

CXVII.

 

Virginis Proles Opifexque Matris,

Virgo quem gessit peperitque Virgo,

Virginis partos canimus decora

              Morte triumphos. 

 

Haec enim palmae duplicis beata 

Sorte, dum gestit fragilem domare 

Corporis sexum, domuit cruentum 

              Caede tyrannum.

 

Unde nec mortem, nec amica mortis

Mille poenarum genera expavescens, 

Sanguine effuso meruit serenum 

              Scandere caelum.

 

Huius oratu, Deus alme, nobis

Debitas poenas scelerum remitte, 

Ut tibi puro resonemus almum 

                Pectore carmen.

 

Sit decus Patri genitaeque Proli, 

Et tibi, compar utriusque virtus 

Spiritus semper, Deus unus, omni 

               Temporis aevo.

 

 

 

Di Vergin' inclita Dio figlio e padre,

Nel parto Vergine, Vergine e Madre, 

Cantiam le glorïe di Vergin forte 

           Che trionfò la morte. 

 

Di palma duplice beata in terra, 

Del sesso fragile vinse la guerra; 

E fra i supplizii priva d'affanno 

          Domò il crudel tiranno. 

 

Di strazi impavida, di morte amica, 

Corse al martirio quella pudica : 

Di sangue prodiga del casto seno 

               Volò nel ciel sereno. 

 

Per lei rimettere, pietoso Iddio, 

Vogli a noi miseri le colpe e il fio, 

Perchè onoriamoti d'un carme eletto 

              Sciolto da puro petto. 

 

Col Padre gloria s'abbia il Figliuolo 

E il Santo Spirito, Dio trino e solo, 

Che dell'empireo siede al governo 

             Forte, felice, eterno.

 


Sanctae Martyris tantum - Ad matutinum

CXVIII.

 

Virginis Proles Opifexque Matris,

Virgo quem gessit peperitque virgo,

Virginis festum canimus beatae :

               Accipe votum. 

 

Huius oratu, Deus alme, nobis 

Debitas poenas scelerum remitte, 

Ut tibi puro resonemus almum 

                Pectore carmen. 

 

Sit decus Patri genitaeque Proli, 

Et tibi, compar utriusque virtus 

Spiritus semper, Deus unus, omni 

               Temporis aevo.

 

 

 

Di Vergin'inclita Dio figlio e padre,

Nel parto Vergine, Vergine e madre, 

Inno festevole da noi si canta 

          Ad una Vergin santa. 

 

Per lei rimettere, pietoso Iddio, 

Vogli a noi miseri le colpe e il fio, 

Perchè onoriamoti d'un carme eletto 

               Sciolto da puro petto. 

 

Col Padre glorïa s'abbia il Figliuolo 

E l'almo Spirito, Dio trino e solo 

Che dell'empireo siede al governo 

               Forte, felice, eterno.

 


Ad laudes et vesp.

CXIX

 

Jesu corona Virginum,

Quem mater illa concipit

Quae sola virgo parturit, ·

Haec vola clemens accipe.

 

Qui pergis inter lilia

Septus choreis Virginum, 

Sponsus decorus gloria 

Sponsique reddens praemia. 

 

Quocumque tendis, Virgines

Sequuntur, atque laudibus 

Post te canentes cursitant, 

Hymnosque dulces personant. 

 

Te deprecamur supplices

Nostris ut addas sensibus 

Nescire prorsus omnia 

Corruptionis vulnera. 

 

Virtus, honor, laus, gloria

Deo Patri cum Filio, 

Sancto simul Paraclito 

In saeculorum saecula.

 

 

 

Delle pudiche Vergini 

Gesù corona e vanto, 

Degna benigno accogliere 

Le nostre preci e il pianto, 

O figlio di quell'unica 

Che Vergin concepì. 

 

Tu che fra gigli candidi 

Muovi di gloria adorno, 

Cerchiato da virginee 

Liete carole intorno, 

Sposo che in ciel rimuneri 

Quale il suo fior t'offrì. 

 

Dove tu vai ti seguono 

Le verginelle amanti 

Con laudi miste al giubilo 

D'armoniosi canti, 

Con inni soavissimi 

Spirati dall'amor. 

 

Te noi preghiam di crescere 

Valore ai sensi nostri, 

Perchè niun d'essi all'anima 

Degenere ci mostri 

Le piaghe e le miserïe 

Del mondo corruttor. 

 

Al Padre e al Figlio glorïa 

E al sacrosanto Spiro : 

Al solo Iddio che regola 

Del firmamento il giro 

Pe' secoli de' secoli 

Laude, possanza, onor. 

 

 

CXX

 

Huius oratu, Deus alme, nobis 

Debitas poenas scelerum remitte : 

Ut tibi puro resonemus almum 

Pectore carmen.

 

Sit decus Patri genitaeque Proli,

Et tibi, compar utriusque virtus 

Spiritus semper, Deus unus, omni 

Temporis acyo.

 

 

 

AImo Iddio, ti placa e dègnati 

Per le preci di costei 

Il gastigo a noi rimettere 

Delle colpe onde siam rei : 

Cosi a te da cuor non làido 

Puro un carme ascenderà. 

 

Gloria al Padre e all'unigenita 

Prole sua consustanziale, 

E a te gloria o Santo Spirito 

Pari al Padre e al Figlio uguale : 

Uno Iddio, distinta Trïade, 

Siati gloria in ogni età. 

 

 

CXXI

Fortem virili pectore

Laudemus omnem feminam,

Quae sanctitatis gloria

Ubique fulget inclyta.

Haec sancto amore saucia,

 

Dum mundi amorem noxium 

Horrescit, ad caelestia 

Iter peregit arduum. 

Carnem domans ieiuniis,

 

Dulcique mentem pabulo 

Orationis nutriens, 

Caeli potitur gaudiis. 

 

Rex Christe virtus fortium,

Qui magna solus efficis, 

Huius precatu, quaesumus, 

Audi benignus supplices. 

 

Deo Patri sit gloria,

Eiusque soli Filio, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Lodiamo ogni viràgine

Forte per maschio petto, 

Che, gloriosa ed inclita 

Negli atti e nello aspetto, 

Diffonde ovunque un vivido 

Fulgor di santità. 

 

Questa, nel cuor purissimo 

Punta di santo amore, 

Che il mondo e sue libidini 

Ebbe in costante orrore, 

Compiè il sentier difficile 

Alla eternal città. 

 

Fe', per digiuni macera, 

La carne continente: 

Dolce di preci un pascolo 

Le nutricò la mente ; 

Ed ora in ciel rallegrasi 

Di vera ilarità. 

 

Re Cristo, de' magnanimi 

Virtù, valor, mercede, 

Tu di prodigi artefice 

In chi t'adora e crede, 

Facci per questa vergine 

Degni di tua bontà. 

 

Al Padre eterna gloria,

Gloria al Figliuol suo solo,

Gloria al superno Spirito

Col Padre e col Figliuolo : 

Misteriosa Trïade, 

Una Divinità. 

 


Commune Dedicat. Ecclesiae - In vesp. et ad matut.

CXXII

 

Caelestis urbs Jerusalem, 

Beata pacis visio, 

Quae celsa de viventibus 

Saxis ad astra tolleris : 

Sponsaeque ritu cingeris 

Mille Angelorum millibus. 

 

O sorte nupta prospera,

Dotata Patris gloria, 

Respersa Sponsi gratia, 

Regina formosissima, 

Christo iugata Principi, 

Caeli corusca Civitas. 

 

Hic margaritis emicant,

Patentque cunctis ostia : 

Virtute namque praevia 

Mortalis illuc ducitur, 

Amore Christi percitus 

Tormenta quisquis sustinet. 

 

Scalpri salubris ictibus

Et tunsione plurima, 

Fabri polita malleo 

Hanc saxa molem construunt, 

Aptisque iuncta nexibus 

Locantur in fastigio. 

 

Decus Parenti debitum

Sit usquequaque altissimo, 

Natoque Patris unico, 

Et inclyto Paraclito, 

Cui laus, potestas, gloria 

Aeterna sit per saecula. 

 

 

 

Celeste Jerosolima, 

Alma vision di pace, 

Che agli astri innalzi il vertice 

Da questo suol fallace : 

In rito nuziale, 

Cignendoti coll'ale, 

Innumerevoli Angeli 

Cantan la tua beltà. 

 

Dotata, o felicissima, 

Della paterna gloria, 

Al Cristo sposo in grazia 

Signor de la vittoria, 

La luce lor divina, 

Bellissima Regina, 

Rifletti, e brilli e sfolgori 

O empirea città. 

 

Di margarite splendono 

Dischiuse a ognun le porte : 

Là di virtù pei meriti 

Sfugge il mortal la morte : 

Preso d'amor di Cristo 

Vi fa di vita acquisto 

Chi della terra i triboli 

Si avvezza a tollerar. 

      

Tocche da colpi assidui 

Di provvido scarpello, 

Fatte polite e lucide 

Sotto il fabbril martello, 

Pietra qui giunta a pietra 

Di questa mole all'etra 

Estollono il fastigio 

Qual'astro culminar. 

 

Gloria al Dio-Padre Altissimo 

Sia data in ogni loco; 

il suo Figlio unigenito, 

E il fonte vivo, il fuoco 

Di grazia spiritale, 

Al Padre e al Figlio eguale, 

Laudin per tutti i secoli 

Il ciel, la terra, il mar. 

 


Ad laudes

CXXIII.

 

Alto ex Olympi vertice

Summi Parentis Filius, 

Ceu monte desectus lapis 

Terras in imas decidens, 

 

Domus supernae et infimae 

Utrumque iunxit angulum.

Sed illa sedes Caelitum

Semper resultat laudibus, 

 

Deumque trinum et unicum 

lugi canore praedicat: 

Illi canentes iungimur 

Almae Sionis aemuli. 

 

Haec templa, Rex caelestium, 

Imple benigno lumine: 

Huc o rogatus adveni 

Plebisque vota suscipe, 

 

Et corda nostra iugiter 

Perfunde caeli gratia. 

Hic impetrent fidelium 

Voces, precesque supplicum 

 

Domus beatae inuncra 

Partisque donis gaudeant ; 

Donec soluti corpore 

Sedes beatas impleant. 

 

Decus Parenti debitum

Sit usquequaque altissimo, 

Natoque Patris unico, 

Et inclyto Paraclito, 

Cui laus, potestas, gloria 

Aeterna sit per saecula.

 

 

 

Dall'alta vetta olimpica 

Il Redentor del mondo, 

Qual roccia che dal vertice 

Cade a la valle in fondo, 

La region somma e l'infima 

Insiem, calando, unì. 

 

Dell’inno ognor dei Cèliti 

Suona quell'alta reggia : 

Sempre al Dio trino ed unico 

Di lieti canti echeggia : 

E di Siôn fatti emuli 

Qui cantiam noi cosi: 

 

Signor, su questo tempïo 

Vibra di luce un raggio : 

Scendi invocato e accoglivi 

Del popol tuo l'omaggio : 

Vien' di tua santa grazia 

A confortarci il cuor. 

 

Qua i tuoi fedeli impetrino 

Con lagrime e preghiere 

Della magion beatifica 

I doni in te godere, 

Fin che al tuo regno ascendano 

Dal regno dell'error. 

 

Ovunque al Padre Altissimo 

Eterno onor si dia : 

Ovunque all'Unigenito 

Eterna gloria sia : 

Ovunque all'almo Spirito 

Pari sia laude ognor. 

 

 

In festis B. M. V. per annum - In vesperis

CXXIV

 

Ave maris stella,

Dei Mater alma, 

Atque semper Virgo, 

Felix caeli porta. 

 

Sumens illud Ave 

Gabrielis ore, 

Funda nos in pace 

Mutans Hevae nomen.

 

Solve vincla reis,

Profer lumen caecis,

Mala nostra pelle,

Bona cuncta posce.

 

Monstra te esse matrem, 

Sumat per te preces 

Qui pro nobis natus 

Tulit esse tuus. 

 

Virgo singularis, 

Inter omnes mitis, 

Nos culpis solutos 

Mites fac et castos. 

 

Vitam praesta puram, 

Iter para tutum, 

Ut videntes Jesum 

Semper collactemur. 

 

Sit laus Deo Patri,

Summo Christo decus, 

Spiritui Sancto, 

Tribus honor unus.

 

 

 

O stella del mare,

Gran Madre di Dio,

O Vergin che aprio

La porta del ciel !

 

Tu udisti dell'Angelo 

Le sante parole, 

Salute a la prole 

Di donna infedel. 

 

A' rei sciogli i vincoli, 

Dà luce ai mortali, 

Ci salva dai mali, 

Ci dona ogni ben. 

 

Deh madre a noi mostrati 

E grazia ne implora 

Da chi fe' dimora 

Nel sacro tuo sen. 

 

O Vergin mirabile, 

Si mile di cuore, 

C'infiammi d'amore 

La tua castità. 

 

Tu puri guidandoci 

Nel secolo tristo, 

Ci svela di Cristo 

L'eterna beltà. 

  

Sia gloria alla Trïade 

Che in sè di sè gode : 

Sia sola una lode 

Che eterna sarà. 

 


Ad matutinum

CXXV

 

Quem terra, pontus, sidera 

Colunt, adorant, praedicant, 

Trinam regentem machinam 

Claustrum Mariae baiulat. 

 

Cui luna, sol et omnia

Deserviunt per tempora, 

Perfusa caeli gratia 

Gestant puellae viscera. 

 

Beata Mater munere,

Cuius supernus Artifex, 

Mundum pugillo continens, 

Ventris sub arca clausus est. 

 

Beata caeli nuntio,

Foecunda sancto Spiritu, 

Desideratus gentium 

Cuius per alvum fusus est. 

 

Jesu, tibi sit gloria,

Qui natus es de Virgine, 

Cum Patre ct almo Spiritu 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

Quel grande, trino ed unico, 

Eterno luminare, 

Cui riverenti adorano 

Il ciel, la terra e il mare, 

Nel claustro suo virgineo 

Porta Maria con sé. 

 

Quegli al cui cenno servono 

La luna, il sol, le stelle, 

Di eletta, di purissima 

Fra tutte le donzelle 

Chiudon le caste viscere 

Per celestial mercè. 

 

Beata o tu che merito 

Avesti al divin dono, 

Quando il superno Artefice, 

Nella cui destra sono 

Dell'universo i càrdini, 

In te si rinserrò! 

 

Beata, chè all'angelico 

Provvidenzial saluto 

Ti fecondò lo Spirito 

Ed è fra noi venuto 

Il Dio sospir dei popoli 

Che il mondo riscattò. 

 

Eterna a te sia gloria, 

Gesù di Vergin nato, 

E al Padre e all'almo Spirito 

Onor con te sia dato : 

Dio, cui l'uom sente e venera, 

E concepir non può. 

 


Ad laudes

CXXVI

 

O gloriosa Virginum,

Sublimis inter sidera,

Qui te creavit parvulum

Lactente nutris ubere.

 

Quod Heva tristis abstulit

Tu reddis almo germine :

Intrent ut astra flebiles,

Caeli recludis cardines. 

 

Tu Regis alti ianua 

Et aula lucis fulgida : 

Vitam datam per Virginem 

Gentes redemptae plaudite.

 

Jesu, tibi sit gloria,

Qui natus es de Virgine, 

Cum Patre et almo Spiritu 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

O gloriosa Vergine,

Sublime fra le stelle,

Che de le tue mammelle

Nudristi il tuo Fattor.

 

Quel ch'Eva ingorda tolseci

Nel tuo Figliuol ci rendi ; 

Dal soglio tuo distendi 

La mano al peccator. 

 

Tu scala e porta fulgida 

Al Re degli elementi : 

O popoli redenti, 

A Lei rendete onor. 

 

Eterna a te sia glorïa, 

Gesù di Vergin nato, 

E al Padre tuo beato 

Ed al superno Amor. 

 


In Officio parvo B. M. V. - Ad horas minores et Completorium

CXXVII.

 

Memento, rerum Conditor, 

Nostri quod olim corporis 

Sacrata ab alvo Virginis 

Nascendo formam sumpseris. 

 

Maria mater gratiae,

Dulcis Parens clementiae, 

Tu nos ab hoste protege 

Et mortis hora suscipe. 

 

Jesu, tibi sit gloria

Qui natus es de Virgine, 

Cum Patre et almo Spiritu 

In sempiterna saecula. 

 

 

 

Creator, ricordati 

Che in una Vergin pura 

Del nostro corpo assumere 

La forma e la natura 

Volesti abbietto e povero, 

Tu che del ciel sei Re. 

 

Maria, Madre dolcissima 

Di grazia e di clemenza, 

Contro il nemico assistici 

Colla tua gran potenza, 

Ed allo estremo anelito 

Prendici allor con te. 

 

O nalo d’una Vergine 

Cui l'universo applaude, 

Col Padre e l'almo Spirito 

A te, Gesù, sia laude ; 

E tu per tutti i secoli 

Rendine a noi mercè. 

 


Orationis D.N. J. C. - In vesp. et ad matut.

CXXVIII.

 

Aspice ut Verbum Patris a supernis

Sedibus, clemens et amore flagrans, 

Perditis culpa genitis mederi 

                Pergit Adami. 

 

Flebilem mundi miserans ruinam, 

Et volens nostros reparare casus, 

Orat, et prona veniam precatur 

               Fronte Magister. 

 

Fluctuat secum tot acerba volvens : 

Hunc, ait supplex, calicem doloris 

Mi Pater transfer : tua sed voluntas 

              Non mea fiat. 

 

Cum premat tristis pavor ima cordis, 

Deficit languens Dominus : per artus 

Sanguinis sudor fluit, atque guttis 

               Terra madescit. 

 

At celer summo veniens Olympo 

Angelus Jesum recreat iacentem : 

Corporis vires redeunt, noyoque 

              Robore surgit. 

 

Laus, honor Patri, genitaeque Proli, 

Cui datum nomen super omnc nomen, 

Et Paracleto decus atquc virtus 

             Omne per aevum.

 

 

 

Ve' come sceso dalla empirea sede 

Il divin Verbo, tutto grazia e amore, 

Di Adàm la prole rilevando, incede 

                Riparatore. 

 

Dell'uom, mancipio di possanza inferna, 

Commiserando la final ruina, 

Prega il Maestro la bontà superna 

              Con fronte china. . 

 

Padre, poi grida, se cosi ti piaccia 

Da me rimuovi questa coppa ria : 

Ma la tua santa volontà si faccia 

                     E non la mia. 

 

Per timor triste si abbandona e langue 

Fra tanti affetti che gli portan guerra : 

Sudor sanguigno stilla il corpo, e sangue 

               Bagna la terra. 

 

Ma un Angiol ratto dall'Olimpo scende 

E riconforta quel prosteso Agnello : 

Riedon gli spirti : sorge Cristo e prende 

               Vigor novello. 

 

Eterna al Padre, gloria eterna al Figlio 

Il cui gran Nome tutti i nomi avanza, 

E al Santo Amore, nostro buon consiglio, 

              Nostra speranza.

 


Ad laudes

CXXIX

 

Venit e caelo Mediator alto 

Quem sacri dudum cecinere Vates : 

Parce moerori lacrymisque amaris, 

                  Filia Sion. 

 

Attulit mortem vetus horlus, unde · 

Culpa prodivit : novus isto vitam 

Hortus en affert, ubi nocte Jesus 

             Permanet orans. 

 

Vindicem placat Genitoris iram : 

Reprimit forti iacienda dextra 

Fulmina : occurrit sceleri expiando 

                Sponte Redemptor. 

 

Sic teret duros laqueos averni 

Et diu clausam reserabit aulam, 

Nos ad aeterna revocans beati 

              Gaudia regni. 

 

Laus, honor Patri genitaeque Proli, 

Cui datum nomen super omne nomen, 

Et Paracleto decus atque virtus 

               Omne per aevum.

 

 

 

Giá il Mediatore scese a noi dal cielo

Come predisse de' profeti il canto : 

T'acconcia, o figlia di Sionne, il velo, 

              Pon' fine al pianto. 

 

Nell'orto antico, del prim'uom dimora, 

Nacque la morte, dal peccato uscita : 

Or nel novello, dove Cristo adôra, 

             Nacque la vita.

 

Nella man forte del gran Padre irato 

Il fulmin frena col poter d’amore, 

Ostia sè offrendo per lo uman peccato  

                Il Redentore. 

 

E rotti i lacci del nemico inferno, 

Del ciel dischiude le serrale porte, 

Per cui ci chiama nel tripudio eterno 

                Della sua Corte. 

 

Eterna al Padre, gloria eterna al Figlio 

Il cui gran Nome tutti i nomi avanza, 

E al Santo Amore, nostro buon consiglio, 

                Nostra speranza.

 


Commemor. SS. Passionis D. N. J. C. - In vesperis

CXXX

 

Moerentes oculi, spargite lacrymas,

Et luctu resonent intima cordium : 

Illatas refero Numini ab impiis 

          Poenas et fera vulnera. 

 

Accincta, heu! gladiis turba satellitum 

Arreptum Dominum fustibus impetit: 

Nunc caedit colaphis, nunc quatit horridis 

         Divinum caput ictibus. 

 

Haud finis sceleri : traditur improbo 

Christus carnifici ; nec mora, barbarus 

In Regem Superum non timet impio 

         Ausu vertere dexteram. 

 

Audite, o populi, Numen amabile, 

Manante ex humeris undique sanguine, 

Lictoris rabidi sustinet impetum, 

        Et vocem premit innocens. 

 

Quis non illacrymet? Jam nova condidit 

Tormenta indomitae gentis iniquitas : 

Infigit cerebro, proh dolor! efferis 

           Sertum vepribus asperum. 

 

Heu crimen ! trahitur funibus improbis 

Funesti Dominus supplicii ad locum: 

Illic oppetiit funere, spiritum 

          Patri restituens suo.

 

Passo pro miseris tam fera vulnera

In terris resonet debita gloria ;

Sacrumque assidue nomen in aethera

           Humanum genus efferat.

 

 

 

Dagli occhi turgidi spargete lagrime, 

E dal più intimo del côr guaite : 

D'un Dio rammémoro, degli empi vittima, 

             Le pene e le ferite.

 

Armata furia di rei satelliti

Ne mena strazio lungo il cammino : 

Ahi come squassano, come percuotono 

            Il capo suo divino ! 

 

Oh nôva infamïa! Data al carnefice 

Balia sul massimo del ciel Sovrano, 

Ardisce il barbaro sul Re degli Angioli 

          Stender l'iniqua mano. 

 

Udite, o popoli: Quel Dio cui grondano 

Il petto e gli òmeri sangue vivace, 

D'un littor rabido gli oltraggi e gl’impeti 

            Soffre, perdona e tace! 

 

Chi può non gemere ? Già l'implacabile 

Astio giudaïco, di zel coperto, 

Nel sacro cerebro configge, ahi spasimo!, 

          Aspro di vepri un serto. 

 

Misfatto orribile ! con funi or traggono 

Cristo al patibolo le atroci squadre : 

Là, pesto e lacero, rende lo spirito 

        Il divin Figlio al Padre.

  

Lui che pe' miseri pati spontaneo

Tanto ludibrïo, si rei tormenti, 

Con inni esaltino d'eterna glorïa 

        Le riscattate genti.

 


Ad matutinum

CXXXI

 

Aspice, infami Deus ipse ligno

Pendet effuso madidus cruore : 

Aspice, immiti manus alma clavo 

                 Finditur alte. 

 

Hunc, velut pravi sceleris ministrum, 

Inter indignos medium latrones 

Cerne : crudelis fuit ista gentis 

                Dira voluntas. 

 

Pallet heu vultus : caput ecce lassum 

Flectitur : clausis oculis Redemptor 

Spiritum sacrum meritis onustum 

               Fundit ab ore. 

 

O cor, aes durum superas, gemendo 

Ni scelus tergas : tua culpa Christum 

Stipiti affixit, tua culpa morti 

               Subdidit atrae. 

 

Sit Deo aeternum decus omne in aevum, 

Qui pius nostri generis Redemptor 

Criminis labem miseris nocentem 

              Sanguine tersit.

 

 

 

Mira, Dio stesso da quel legno infame

Pende di sangue tutto asperso e molle : 

Mira, confitto e senza alcun velame 

                Alto si estolle. 

 

Vedilo in forma del più reo moriente 

Mostrar fra i ladri la sacrata spoglia : 

Guarda, fu questa d'efferata gente 

               Barbara voglia. 

 

Ahi! smorto il volto, chino il fronte lasso, 

Chiusi i begli occhi, il Redentor diletto 

Lo spirto esala nel crudel trapasso 

                Dall'ansio petto. 

 

Oh nostro cuore, ben d'acciar più forte 

Sei se non piangi le tue colpe : ahi tristo, 

Fu il tuo peccato che a si fiera morte 

              Condusse il Cristo. 

 

A Dio sia gloria, culto, onore eterno, 

Che in noi, già servi del terribil'angue, 

L'antica piaga che ci apri l'inferno 

             Terse col sangue.

 

 

Ad laudes

CXXXII.

 

Saevo dolorum turbine

lactatur, atris obrutus 

Poenis, acerba sustinens 

Redemptor affixus cruci. 

 

Pedes manusque horribili

Clavi cruentant vulnere : 

Cor, vultus, artus, pectora 

Sacro redundant sangui ne. 

 

Flet, orat, et clamans obit :

Cor Matris ictum concidit : 

Heu mater! heu fili! dolor 

Ingrata frangat pectora. 

 

Montes, sepulcra saxaque

Scinduntur : arva, flumina, 

Rupes et aequor contremit, 

Templique velum scinditur. 

 

Sol, luna, caelum, sidera

Plangunt et orbis ingemit. 

Ovos viri, vos parvuli, 

Nuptae, puellae, plangite. 

 

Adstate moerentes cruci,

Pedes beatos ungite, 

Lavate fletu, tergite 

Comis, et ore lambite. 

 

Tu caritatis victima,

Ut nostra tollas crimina, 

Nobis salubri perficis 

Adoptioncm sanguine. 

 

Nostra ergo pax et gaudium,

Sis vita, Jesu, et praemium : 

Sis ductor et lux in via : 

Merces, corona in patria.

 

 

 

Battuto de' suoi spasimi 

Dalla crudel bufera, 

Sotto il terribil carico 

D'una giustizia austera, 

Sta della croce all'arbore 

Confitto il Redentor. 

 

Le mani e i piè gli squarciano 

Con piaghe orrende i chiovi : 

Le sacre tempie e il cerebro 

Gli apron conserti i rovi : 

Di sangue gli traboccano 

Il volto, il petto, il cuor. 

 

Ahi! piange e prega, e l'anima 

Rende esclamando al Padre ! 

Ahi dispietata cuspide 

Trafigge in sen la Madre ! 

Oh madre, oh figlio! ah sciolgasi 

De' cuori ingrati il giel ! 

 

Al suo morir si spezzano 

Le tombe, i sassi, i monti : 

Treman la terra e i pelaghi, 

Mutan lor via le fonti : 

Del santo tabernacolo 

Scindesi a mezzo il vel. 

 

Si abbuia il cielo e piangono 

La luna, il sol, le stelle: 

O forti viri, o parvoli, 

O spose, o verginelle, 

Piangele, e non vi scusino 

Nè il sesso nè l'età. 

 

Presso al divin patibolo 

Guaite, o desolati : 

Ungete e colle lagrime 

Lavate i piè beati, 

E, sciolto il crin, tergeteli 

Fra baci di pietà. 

 

Di carità tu vittima 

Per tòrre i falli nostri, 

Di sangue salutifero 

Sparsa la via ci mostri : 

Con quel ci adotti, e liberi 

Ci chiami in ciel con te. 

 

Sii dunque pace e gaudio, 

Sii premio nostro e vita : 

O buon Gesù, sii fiaccola 

Nella mortal salita, 

Corona nella patria 

Ed eternal mercè. 

 


SS. Spinae Coronae - In vesp. et ad matut.

CXXXIII.

 

Exite, Sion filiae,

Regis pudicae virgines, 

Christi coronam cernite 

Quam mater ipsa texuit. 

 

Horret revulsis crinibus

Spinis cruentatum caput, 

Et vultus ille decolor 

Mortem propinquam respicit. 

 

Quae terra sulcis invia,

Dumis rigens et sentibus 

Lugubre munus protulit, 

Quae saeva messuit manus ? 

 

Christi rubescens sanguine

Aculeos mutat rosis ; 

Palmamque vincens, fructibus 

Spina est triumphis aptior. 

 

Culpis satae mortalium

Te, Christe, spinae vulnerant : - 

Evelle nostras, cordibus 

Tuasque nostris insere. 

 

Virtus, honor, laus, gloria

Deo Patri cum Filio, 

Sancto simul Paraclito 

In saeculorum saecula.

 

 

 

Figlie di Gerosolima, 

D'anima dolce e buona, 

Del Re pudiche vergini, 

Mirate la corona 

Che volle a Cristo intessere 

Quella crudel città. 

 

Sanguigno il capo ed orrido, 

Sconcio e divelto il crine, 

Smarrito il volto e squallido 

Sotto le acute spine, 

La morte Ei vede prossima 

Che il popol suo gli dà. 

 

Qual buia terra inospite, 

Aspra di rovi e dumi, 

Produsse il serto lúgubre ? 

Quai barbari costumi 

Spinser la man sacrilega 

A cignerne il Signor ? 

 

Volge i ferali aculei 

Di Cristo il sangue in rose : 

Più del real palmizïo 

Le spine glorïose 

Pe' frutti lor si addicono 

A trïonfale onor.  

 

Le spine che t'impiagano, 

O specchio d'innocenza, 

Dalla empietà degli uomini 

Trasser la ria semenza : 

Ah tu le nostre sbarbica, 

Le tue c'innesta in sen. 

 

Al Padre e al Figlio gloria 

E all' increato Amore, 

Laude per tutti i secoli, 

Virtù, possanza, onore, 

E col celeste pläuso 

Il pläuso terren. 

 


Ad laudes

CXXXIV

 

Legis figuris pingitur

Christi corona nobilis : 

Implexa spinis victima,

Ardensque testatur rubus. 

 

Arcam corona cinxerat, 

Mensaeque sacrum circulum ;

Aramque thure fumidam C

Corona nectit ambiens.

 

Christi doloris conscia,

Salve, corona gloriae, 

Gemmis et auro pulcrior, 

Vincens coronas siderum. 

 

Virtus, honor, laus, gloria

Deo Patri cum Filio, 

Sancto simul Paraclito 

In saeculorum saecula. 

 

 

 

Della corona immagine 

C’ha il Nazareno al crine 

Fu d'Abraham la vittima 

Fra le intricate spine : 

Della corona un simbolo 

Fu il rovo di Mosè. 

 

L'arca del patto mistico 

Cigneasi di corona : 

L'altar degli olocausti 

Cerchiava un'ugual zona : 

L'ara d'incenso fumida 

Aveane intorno a sè. 

 

Oh eccelsa! oh consapevole 

D'ogni divin martoro, 

Salve, corona splendida 

Più che le gemme e l'oro, 

E più che le più fulgide 

Corone d'astri in ciel. 

 

Pe' secoli de' secoli 

Gloria a Dio Padre e al Figlio, 

Gloria all'Amor Paraclito 

Per cui del puro giglio 

D'immacolata Vergine 

Fecesi Cristo un vel. 

 


De Lancea et Clavis - In vesperis

CXXXV

 

Quaenam lingua tibi, o Lancea, debitas

Grates pro merito est apta rependere ? 

Christi vivificum namque aperis latus, 

        Unde Ecclesia nascitur. 

 

Haec est Heva viri de latere exiens 

Olli membra gravis dum sopor occupat :

Hanc quippe alter Adam, corde scatentibus

         Unda et sanguine, procreat. 

 

O Clavi, acqua manet vos quoque gratia, 

Christi quando sacris artubus insiti, 

Deletum Domini sanguine figitis 

          Mortis chirographum cruci. 

 

Te, Jesu, Superi laudibus efferant 

Qui Clavorum aditus signaque Lanccac 

In caelo retines, vivus ubi imperas 

          Cum Patre atque Paraclito.

 

 

 

Quai grazie renderti può labbro inetto,

Lancia adorabile, che a Cristo in petto 

Apristi il valico di eterna vita, 

        Ond'è la Chiesa uscita ? 

 

Di questa un simbolo già parve in Eva 

Che dalle viscere dell'uom sorgeva : 

Da un sen che sanguina questa all'uom gramo 

           Frutta il novello Adamo. 

 

Chiodi benèfici, per voi fu visto 

Su noi dal valido sangue di Cristo 

Casso il chirografo di morte atroce, 

         Con lui confitto in croce. . 

 

A te i Celicoli, Gesù, dien lodi 

Che segni e stigmate di Lancia e Chiodi 

Serbi dove arbitro vivi Signore 

         Col Padre e il divo Amore.

 


Ad matutinum

CXXXVI.

 

Salvete, Clavi et Lancea,

Squalore nuper obsita, 

Quae mersa Christi corpori 

Almo rubetis sanguine. 

 

Vos ad scelus iudaica

Elegerat perfidia; 

Sed in ministra gratiae 

Vos vertit e caelo Deus. 

 

Nam quot sacratis artubus

Sculpsistis olim vulnera, 

E tot reclusis fontibus 

Dona effluunt caelestia, 

 

Clavis forato et Lancea,

Jesu, tibi sit gloria, 

Cum Patre et almo Spiritu 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Vi salutiam d'un cantico,

O Lancia, o Chiodi santi, 

Che, non più vili e squallidi 

Come già foste avanti, 

Illustra adesso e imporpora 

    Il sangue del Signor. 

 

Voi fellonia giudaica 

A sceleranza elesse, 

E a ministrar Dio posevi 

Le grazie a noi promesse : 

Si grande vi fu merito 

   Quel sangue redentor. 

 

Da quante piaghe orribili 

Apriste al corpo sacro, 

Da tante Iddio dischiuseci 

Un salutar lavacro : 

Da tante scaturigini 

  Sgorga il divin favor. 

 

A te, Gesù, sia glorïa, 

Da Lancia e Chiodi offeso ; 

E al Padre e all'almo Spirito 

Insiem con te sia reso 

Ora e per tutti i secoli 

  Universale onor. 

 


Ad laudes

CXXXVII.

 

Tinctam ergo Christi sanguine

Convertite in me cuspidem :

Ferite cor, pedes, manus,

Poenam a nocente sumite.

 

At, quaeso, culpis debitas

Quas iure plagas figitis, 

Cruore divino illitae 

Fiant mede la spiritus. 

 

Sit gressus ad malum impotens,

Manus nocere desinant, 

Omnisque corde e saucio 

Profanus ardor exeat. 

 

Clavis forato et Lancea,

Jesu, tibi sit gloria, 

Cum Patre et almo Spiritu, 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Ah tinta dunque e rorida

Del sacro umor di Cristo 

Volgete in me la cuspide, 

Ferite il cuor mio tristo, 

E mani e piè trafiggere 

   Vogliate al peccator. 

 

Ma quelle piaghe, debite 

All’empio che le aperse, 

Sieno rimedio all'anima 

Del divin sangue asperse, 

Si ch'ella ne ricuperi 

  La grazia del Signor. 

 

Per quel le il piè trascorrere 

Non tenti a passi obliqui : 

Per lor la mano astengasi 

Da nuovi fatti iniqui: 

Per esse dal cuor lacero 

  Esca il profano ardor. 

 

A te, Gesù, sia glorïa, 

Da Lancia e Chiodi offeso ; 

E al Padre e all'almo Spirito 

Insiem con te sia reso 

Ora e per tutti i secoli 

  Universale onor. 

 

 

SS. Sindonis D. N. J. C. - In vesperis

CXXXVIII.

 

Gloriam sacrae celebremus omnes

Sindonis: laeti recolamus hymnis,

Et piis votis monumenta nostrae

Certa salutis ;

 

Quae refert semper veneranda Sindon,

Sanguine impressis decorata signis 

Dum crux ex alta tulit involutum 

Corpus Jesu.

 

Reddit haec saevos animo dolores,

Quos tulit, casum miseratus Adae, 

Christus humani generis Redemptor, 

Morte perempta.

 

Saucium ferro latus, atque palmas

Et pedes clavis, lacerata flagris

Membra, et infixam capiti corona 

Monstrat Imago.

 

Quis pius siccis oculis, et absque

Intimi cordis gemitu, notata 

Vivaque indignae simulacra mortis 

Cernere possit?

 

Nostra cum solum tibi, Christe, culpa

Causa tantorum fuerit malorum, 

Nostra debetur tibi vita : vitam 

Dedimus ipsam.

 

Sit tibi, Fili, decus atque virtus,

Qui tuo mundum redimis cruore, 

Quique cum summo Genitore et almo 

Flamine regnas.

 

 

 

Della sacrata Sindone 

Si celebri la gloria : 

Pii voti e lieti cantici 

Riducanci a memoria 

I certi monumenti 

Dell'Opra che le genti 

Francò di servitù. 

 

La veneranda Sindone 

Serba i vestigi stessi 

Che il sangue divinissimo 

Già vi lasciava impressi 

Quando di croce tolto 

Ebber que' lini avvolto 

Il corpo di Gesù. 

 

Ella ci pinge all'anima 

Ogni letal dolore 

Che allor dell'uman genere 

Sostenne il Redentore 

Nel debellar la morte 

E riparar la sorte 

Che Adàm ci preparò. 

 

Mostra la diva Immagine 

Della lanciata il segno, 

E i chiodi che confissero 

Le mani e i piedi al legno, 

E dai flagelli aperto 

Il santo corpo, e il serto 

Che il capo lacerò. 

 

Chi muto e senza lagrime, 

Dolce a pio cuor lavacro, 

Chi senza duol può scorgere 

Il vivo simulacro 

Di quella morte atroce 

Che svergognato in croce 

Soffri del cielo il Re ? 

 

Cristo, ah se vera ed unica 

Nel primo padre e in noi 

Furon le colpe origine 

Di tanti strazii tuoi, 

Ben ti dobbiam la vita, 

E di tua mano uscita 

Noi la rendiamo a te. 

 

Sia gloria a te, Unigenito, 

Che dal peccato immondo 

Col sangue tuo mirifico 

Purificasti il mondo, 

E al Padre e all'Amor Santo, 

Tre luci eterne, e intanto 

Sola una luce in tre. 

 

 

In matutinum

CXXXIX

 

Mysterium mirabile

Hac luce nobis panditur, 

Verus Dei cum Filius 

Mortem cruentam sustinet. 

 

Causam tuendo servüli,

Reique formam vestiens, 

Pro servo herus suspenditur, 

Pro sonte iustus plectitur. 

 

Necis manent insignia,

Impressa sacra in Sindone, 

Quae post triumphum nobilem 

Corpus cruentum involverat. 

 

Sunt mortis haec et tartari,

Mundique victi insignia : 

Trophaea sunt haec inclyta 

Ductoris invictissimi. 

 

Debemus ergo hanc gratiam

Nostrae salutis vindici, 

Ut daemonis contra dolos 

Hac militemus tessera. 

 

Vitae vetustae mortui,

urgamus in vitam novam 

Christum secuti : per crucem 

Christi fruemur gloria. 

 

Praesta, Pater piissime,

atrique compar Unice, 

Cum Spiritu Paraclito 

Regnans per omne saeculum. 

 

 

 

Sacro oggi a noi rivelasi

Mirabile mistero, 

Oggi che il vero ed unico 

Figliuolo di Dio vero 

Morte sostien d'obbrobrïo, 

Di sangue e di dolor. 

 

Il mediator di grazïa 

Di reo l'aspetto assume :

Muore pel servo il principe,

Soffre per l'uomo il Nume :

Il giusto si fa vittima,

Va salvo il peccator. 

 

Nella sacrata Sindone 

Stan del supplizio i segni, 

Che dopo la vittoria 

Contro i tartarei regni 

Di Cristo il corpo lacero 

Vi lasciò impressi allor. 

 

Vinti la morte e Satana, 

Sciolti del mondo i rei, 

Restâr quelle vestigïa 

Quali incliti trofei 

Del forte ed invincibile 

Celeste imperador. 

 

Della salute al vindice

Tanto tesor dobbiamo, 

Perchè ci sia qual tessera 

Di scorta e di richiamo 

Nel battagliar continuo 

Col nostro insidiator. 

 

Alla vitale origine 

Pel vecchio error già morti, 

Oggi di Cristo militi 

Siamo con lui risorti, 

E fatta è nostra gloria 

La croce del Signor. 

 

O Padre pietosissimo, 

O Figlio al Padre uguale, 

O Spirito Paraclito, 

Dio solo ed immortale, 

Guardaci ognor propizio, 

Prestaci il tuo favor. 

 


Ad laudes

CXL

 

Jesu, dulcis amor meus,

Ac si praesens sis, accedo : 

Te complector cum affectu, 

Tuorum memor vulnerum. 

 

O quam nudum hic te cerno,

Vulneratum et distentum, 

Inquinatum, involutum 

In hoc sacro tegmine ! 

 

Salve, caput cruentatum

Spinis, cuius dulcis vultus 

Immutavit suum florem, 

Quem caeli tremit curia. 

 

Salve, latus Salvatoris,

Salve, mitis apertura, 

Super rosam rubicunda, 

Medela salutifera. 

 

Manus sanctae, vos avete,

Diris clavis perforatae : 

Ne repellas me, Salvator, 

De tuis sanctis pedibus. 

 



Qual tu fossi a me visibile, 

O Gesù mio dolce amore, 

Io ti abbraccio col più fervido 

Sentimento del mio cuore, 

Di tue piaghe ricordevole 

E del reo che te le apri. 

 

Ti nudâr per vituperïo, 

Ti slogâr le membra in croce, 

Ti feriron, ti lordarono, 

Bestemmiâr tua santa voce 

E quel sangue sacratissimo 

Che il bel corpo ti copri. 

 

Ti saluto, o fronte lacera 

Dall'invoglio delle spine, 

Gentil volto da cui sparvero 

Le sembianze pellegrine 

Che dal ciel venivan gli Angioli 

Tremebondi a vagheggiar. 

 

Ti saluto, o piaga vivida, 

Più che rosa rubiconda, 

Dal cui sen gemeva il farmaco 

Di quel sangue e di quell'onda 

Che Gesù stillò sull'anime 

I lor morbi a medicar. 

 

E voi, mani, di miracoli 

Generose operatrici, 

C'aspri chiodi penetrarono 

In mercè di benefici : 

Salvator dell'uman genere, 

Da' tuoi piè non mi scacciar. 

 


Pretioss. Sanguinis D. N. J. C - In vesperis

CXLI

 

Festivis resonent compita vocibus :

Cives laetitiam frontibus explicent : 

Taedis flammiferis ordine prodeant 

Instructi pueri et senes.

 

Quem dura moriens Christus in arbore

Fudit multiplici vulnere sanguinem 

Nos facti memores dum colimus, decet 

Saltem fundere lacrymas.

 

Humano generi pernicies gravis

Adami veteris crimine contigit : 

Adami integritas et pietas novi 

Vitam reddidit omnibus.

 

Clamorem validum summus ab aethere

Languentis Geniti si Pater audiit, 

Placari potius sanguine debuit, 

Et nobis veniam dare.

 

Hoc quicumque stolam sanguine proluit,

Abstergit maculas, et roseum decus, 

Quo fiat similis protinus Angelis 

Et Regi placeat, capit.

 

A recto instabilis tramite postmodum 

Se nullus retrahat, meta sed ultima 

Tangatur ; tribuet nobile praemium 

Qui cursum Deus adiuvat.

 

Nobis propitius sis, Genitor potens,

Ut quos unigenae sanguine Filii 

Emisti et placido Flamine recreas, 

Caeli ad culmina transferas.

 

 

 

Per voci festose sonanti i quadrivi 

Ribocchin di turbe dai volti giulivi: 

In ordin proceda fra supplici canti, 

Con sacri profumi, con tede fiammanti 

Commista all'annosa la tenera età. 

 

Quel sangue che il Cristo, di reprobo in atto, 

Versò sulla croce pel nostro riscatto 

Ci tragga d'ossequio parole dal seno, 

E gli occhi ci bagni di lagrime almeno, 

Se avara è di sangue la nostra pietà. 

 

Cagion di giudizio severo ma' giusto 

Fu al genere umano l’Adamo vetusto; 

Ma in sè riparando la colpa di quello 

Pietoso e innocente l'Adamo novello 

Ci rese la vita che il reo ci furò. 

 

Udio da le stelle il Padre fremente 

La valida voce del Figlio moriente; 

E visto quel sangue, nel gran sacrifizio 

Placossi e a la terra divenne propizio : 

Dell'ira i decreti l'amor cancellò. 

 

Chi vôlto a quel sangue la stola v'immerge 

Del sozzo peccato le macchie n'asterge, 

E si vi contempra le rose coi gigli 

Che gli Angioli santi per lustro simigli, 

E piaccia in tal vesta degli Angeli al Re. 

 

Niun poi si ritragga dal retto sentiero 

Volubile schiavo di stolto pensiero, 

Ma corra animoso vêr l'ultimo segno ; 

E il Dio che protegge chi anela al suo regno 

 

Faragli larghezza di nobil mercè. 

Benigno, o Dio Padre, deh volgi il tuo ciglio 

Ai servi redenti col sangue del Figlio; 

E quelli, che affranti dal giogo spezzato 

Ricrei del tuo Spirto col placido afflato, 

Nel sommo de' cieli raccogli con te. 

 

 

Ad matutinum

CXLII.

 

Ira iusta Conditoris

Imbre aquarum vindice 

Criminosum mersit orbem, 

Noe in arca sospite : 

Mira tandem vis amoris 

Lavit orbem sanguine. 

 

Tam salubri terra felix

Irrigata pluvia, 

Ante spinis quae scatebat 

Germinavit flosculos ; 

Inque nectaris saporem 

Transiere absynthia. 

 

Triste protinus venenum

Dirus anguis posuit, 

Et cruenta belluarum 

Desiit ferocia : 

Mitis Agni vulnerati 

Haec fuit victoria. 

 

O scientiae supernae

Altitudo impervia ! 

O suavitas benigni 

Praedicanda pectoris ! 

Servus erat morte dignus, 

Rex luit poenam optimus. 

 

Quando culpis provocamus

Ultionem Judicis, 

Tum loquentis protegamur 

Sanguinis praesentia : 

Ingruentium malorum 

Tunc recedant agmina. 

 

Te redemptus laudet orbis 

Grata servans munera, 

O salutis sempiternae 

Dux et auctor inclyte, 

Qui tenes beata regna 

Cum Parente et Spiritu.

 

 

 

L'ira giusta del Signore, 

Che la terra e il ciel creò, 

Tutto il mondo peccatore 

D'acque vindici allagò. 

Sol resto del Patriarca 

Salvo il seme in grembo all’arca ; 

Ma col sangue poi l'amore 

Lavò il mondo e il rinnovò.

 

Rinverdì la terra alfine 

Pel salubre e vivo umor : 

Fra l'ingombro delle spine 

Germinò di eletti fior : 

E gli assenzî amari e il tôsco 

D'ogni valle e d'ogni bosco 

Fur sostanze pellegrine 

Di nettàreo sapor. 

 

Nel lavacro il perfid'angue 

Si dispoglia di velen : 

Il furor de' bruti langue, 

La ferocia si rattien : 

E fu questa la vittoria, 

Questa fu la somma gloria 

Dell'Agnel che piovve il sangue 

Delle piaghe del suo sen. 

 

O superna sapienza, 

Chi poggiar può infino a te! 

O soave provvidenza 

Di quel côr che a noi si diè ! 

Degno il servo era di morte, 

Ma ne ruppe le ritorte 

E, prodigio di clemenza, 

Nè scontò la colpa il Re. 

 

Mosso il Giudice a vendetta 

delle nostre iniquità, 

Sol la voce benedetta 

Di quel sangue il placherà ; 

E lo stuol de' tanti mali 

Minacciosi a noi mortali 

Dalla terra a lui suggetta 

Pronto allor si arretrerà. 

 

Grato a' doni tuoi paterni, 

Salvo sol per tua virtù, 

Te dator di regni eterni 

Laudi il mondo, o buon Gesù, 

Che col Padre e il Santo Spiro 

Dal tuo soglio di zaffiro 

Governasti e ognor governi 

Quant'è al mondo e quanto fu. 

 

 

Ad laudes

CXLIII.

 

Salvete, Christi vulnera,

Immensi amoris pignora, 

Quibus perennes rivuli 

Manant rubentis sanguinis. 

 

Nitore stellas vincitis,

Rosas odore et balsama,

Pretio lapillos indicos, 

Mellis favos dulcedine. 

 

Per vos patet gratissimum

Nostris asylum mentibus : 

Non hoc furor minantium 

Unquam penetrat hostium. 

 

Quot Jesus in Praetorio

Flagella nudus excipit! 

Quot scissa pellis undique 

Stillat cruoris guttulas ! 

 

Frontem venustam, proh dolor !,

Corona pungit spinea : 

Clavi, retusa cuspide, 

Pedes manusque perforant. 

 

Postquam sed ille tradidit

Amans volensque spiritum, 

Pectus feritur lancea, 

Geminusque liquor exsilit. 

 

Ut plena sit redemptio,

Sub torculari stringitur, 

Suique Jesus immemor, 

Sibi nil servat Sanguinis. 

 

Venite quotquot criminum

Funesta labes inficit : : 

In hoc salutis balneo 

Qui se lavat mundabitur. 

  

Summi ad Parentis dexteram

Sedenti habenda est gratia, 

Qui nos redemit Sanguine, 

Sanctoque firmat Spiritu.

 

 

 

Vi salutiam, santissime

Piaghe di Gesù Cristo, 

Pegni d'amor cui gli uomini 

Debbon del ciel l'acquisto ; 

Che date sangue a rivoli 

Di vivido color. 

 

Voi sul fulgor sidereo 

Siete vittorïose : 

Potete in odor vincere 

I balsami e le rose, 

Nel pregio le gemme indiche, 

Il mêle nel sapor. 

 

Per voi al nostro spirito 

S'apre un asil soave : 

Là il derelitto e il povero 

Più traversie non pave : 

Là il minacciar non penetra 

Mai dell'ostil furor. 

 

Oh quanti nel Pretorio 

Soffre Gesù fagelli ! 

Pesta è la cute e lacera 

Al furïar di quelli, 

E stilla sangue, e madida 

Ne perde il suo candor. 

 

La vaga fronte, ahi strazio,

Serran dumosi nodi : 

Con rintuzzata cuspide 

Tre rugginenti chiodi 

E mani e piè trapassano 

Al mite Salvator. 

 

Ma poi che insiem coll'anima 

Volle esalar l'affetto, 

Surse una lancia orribile 

A vulnerargli il petto ; 

E dalla piaga uscirono 

Linfa e sanguigno umor.

 

Cristo, il riscatto a compiere,

Nel torcolar si preme; 

E, del suo sangue prodigo 

A pro dell'uman seme, 

Sol di sè stesso immemore 

Nulla ne serba in côr. 

 

O voi quanti un letargico 

Morbo di colpa arresta, 

Venite : la probatica 

Sacra piscina è questa : 

Chi vi si bagna spogliasi 

La lebbra dell'error. 

 

Sien grazie a Lui che assidesi 

Alla paterna destra, 

Che ci redense e guidaci 

Per questa valle alpestra, 

Fermi nel Santo Spirito, 

Ch'è spirito d'amor, 

 

 

S. Catharinae Fliscae Adurnae - In vesperis

CXLIV

 

Summis ad astra laudibus

Tollamus omnes Feminam, 

Quae sanctitatis gloria 

Auget decor Liguriae.* 

 

Beata, cuius intimo

Latère nesciens sinu, 

Foris inundat Caritas, 

Totisque membris aestuat. 

 

Menses per anni circulum

Jeiuna plures transigit : 

Solo Angelorum pabulo 

Vitam labentem sustinens. 

 

Deo Patri sit gloria,

Eiusque soli Filio, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne saeculum. 

 

 

 

Al ciel con somme laudi

Leviam la donna eletta 

Che gloriosa e fulgida 

Per santità perfetta 

Di nuovi raggi accrescere 

Sa il ligure splendor. 

 

Beata, cui nell'intimo 

Star non potendo occulta 

La Carità traboccale 

E manifesta esulta, 

E a lei le membra esagita 

Di sovrumano ardor. 

 

Fral per digiuni e macera, 

Più mesi ancor dell'anno 

Col solo pan degli Angioli 

Che ad ammirarla stanno, 

Sostenta le reliquïe 

Del suo vital vigor. 

 

Al Padre Iddio sia gloria, 

Gloria al suo figlio solo, 

Gloria al divin Paraclito 

Col Padre e col Figliuolo : 

 Ora e per tutti i secoli 

Laude, possanza, onor. 

 

 

Ad matutinum

CXLV

 

Dum mente Christum concipit

Membris fluentem sanguine,

Ardore pectus intimo

Sentit repente corripi. 

 

Hinc sancto amore saucia 

Terrena cuncta despicit, 

Adversa fert alacriter, 

Patique quaerit unice. 

 

Mox et flagellis conterens 

Artus rebelles iugiter, 

Christi dolorum particeps 

Crebro meretur effici. 

 

Deo Patri sit gloria 

Eiusque soli Filio 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omnc saeculum. 

 

 

 

Mentre di sangue immagina

Grondante il suo Signore, 

Sùbito in sen l'ardore 

Sente di carità. 

 

Pel santo amor che l'agita 

Tutto poi sprezza il mondo : 

Soffre dei mali il pondo, 

Fuor che patir non sa. 

 

Quindi la carne indomita 

Straziando coi flagelli, 

Simile a Cristo in quelli 

E nel dolor si fa. 

 

Al Padre e al Figlio glorïa 

Ed allo Spirto Santo 

Dia con perenne canto 

Tutta l'eternità. 

 

 

Ad laudes

CXLVI

 

Turbam iacentem pauperum,

Quam dirus angor opprimit,

Ceu membra Christi languida

Matrona clemens confovet.

 

Opes opemque conferens,

Vilique fungens munere, 

Persternit illis lectulos, 

Sordesque purgat sedula. 

 

Quo quisque plagis faedior

Huic illa servit promptior, 

Tabem nec horret ulcerum : 

Horrere nescit caritas. 

 

Deo Patri sit gloria

Eiusque soli Filio, 

Cum Spiritu Paraclito 

Nunc et per omne sacculum. 

 

 

 

A infermo stuol di poveri

Prosteso in terra e tristo, 

Quasi le membra languide 

Ravvisi in lor di Cristo, 

La pia matrona ausilio 

Porge di sua pietà. 

 

Di sè, del suo benefica, 

Pronta ad abbietti ufici, 

Di strato e di ricovero 

Conforta gl' infelici : 

Terge quant'ha di sordido 

La nuda povertà. 

 

Cui più per piaghe è macero 

Ella a servire è presta : 

Schifo di tabe e d'ulceri 

Non dall’oprar l'arresta : 

Non sente orror de' miseri 

La santa carità. 

 

Al Padre Iddio sia glorïa 

Ed al Figliuol suo solo : 

Gloria al divin Paraclito 

Col Padre e col Figliuolo : 

Ora e per tutti i secoli 

Sia gloria e podestà. 

 

 

B. M. V. Titulo Auxilium Cristianorum - In vesp. et ad matut.

CXLVII

 

Saepe dum Christi populus cruentis

Hostis infensi premeretur armis, 

Venit adiutrix pia Virgo caelo 

              Lapsa sereno. 

 

Prisca sic Patrum monumenta narrant, 

Templa testantur spoliis opimis 

Clara, votivo repetita cultu 

               Festa quotannis. 

 

En novi grates liceat Mariae  

Cantici laetis modulis referre 

Pro novis donis, resonante plausu 

               Urbis et orbis. 

 

O dies felix, memoranda fastis, 

Qua Petri Sedes fidei magistrum 

 Triste post lustrum reducem beata 

                  Sorte recepit. 

 

Virgines castae, puerique puri, 

Gestiens clerus, populusque grato 

Corde Reginae celebrare caeli 

             Munera certent. 

 

Virginum Virgo, benedicta Jesu 

Mater, haec auge bona : fac, precamur, 

Ut gregem Pastor Pius ad salutis 

            Pascua ducat.

 

Te per aeternos veneremur annos ,

Trinitas, summo veneranda plausu : 

Te fide mentes, resonoque linguae 

Carmine laudent.

 

 

 

Di Cristo ai servi, da nimico sdegno

Costretti e guasti fra cruente offese,

Spesso adiutrice dal beato regno

               Maria discese. 

 

E ben degli avi ne' vetusti annali, 

Ne' templi adorni delle spoglie opime, 

E in voti e in feste ne serbiam segnali 

                      E in tele e in rime. 

 

Or qui di grazie non pria sciolto un canto 

A Maria s'oda risonar giocondo, 

Pel nuovo dono che esultar fe' tanto 

                Con Roma il mondo. 

 

Giorno felice c' alto grido espande, 

In cui di Pietro sulla immobil Sede 

Dopo un reo lustro ritornava il grande 

              Mastro di Fede. 

 

Pure donzelle, garzonetti casti, 

Popolo e Clero, colla fronte inchina 

Laudino a gara pei novelli fasti 

              L'alta Reina. 

 

O Vergin-Madre del Figliuol di Dio, 

Il ben ci accresci che fra il mal ci regge ; 

E a' sani paschi fà che il Pastor Pio 

                 Conduca il gregge.

 

Te, veneranda Trinità, che onora

Il ciel di plauso cui niun tempo estingue,

Per Fe le menti, per teodia sonora

                Laudin le lingue.

 

 

SS. Cordis D. N. J. C. - Ad laudes

CXLVIII.

 

Te Redemptoris Dominique nostri

Dicimus Matrem, speciosa Virgo, 

Christianorum decus et levamen 

             Rebus in arctis. 

 

Saeviant portae licet inferorum, 

Hostis antiquus fremat, et minaces, 

Ut Deo sacrum populetur agmen, 

                Suscitet iras. 

 

Nil truces possunt furiae nocere 

Mentibus castis, prece quas vocata 

Annuens Virgo fovet et superno 

             Robore firmat. 

 

Tanta si nobis faveat Patrona 

Bellici cessat sceleris tumultus,

Mille sternuntur fugiuntve turmae,

               Mille cohortes. 

 

Tollit ut sancta caput in Sione 

 Turris, arx firmo fabricata muro, 

Civitas David, clypeis et acri 

                Milite tuta ; 

 

Virgo sic fortis Domini potenti 

Dextera, caeli cumulata donis, 

A piis longe famulis repellit 

                Daemonis ictus.

 

Te per aeternos veneremur annos,

Trinitas, summo celebranda plausu : 

Te Fide mentes, resonoque linguae 

            Carmine laudent.

 

 

 

Del Redentore, del Signor del mondo 

Te diciam Madre, Vergin bella e pura, 

Speme a' cristiani traboccati in fondo 

                 Della sventura. 

 

Se incrudelisca del nemico inferno 

L'ira ministra di minacce e morte, 

Cresce a suoi danni del Monarca eterno 

             La santa corte. 

 

Perder non ponno le sue furie infeste 

Niun'alma casta che alla Vergin plora : 

Questa benigna di vigor celeste 

             Le ravvalora. 

 

Di tanta Donna pel favor si spegne 

La sceleranza del guerresco insulto : 

Sperse, atterrate van le ostili insegne, 

               Cessa il tumulto. 

 

Come in Sionne su robusti marmi 

La santa rocca sè col ciel misura, 

Torre di David per milizie ed armi 

             Ferma e sicura ; 

 

La Vergin forte, dal Signor potente 

Privilegiata di celesti doni, 

Lungi dal fianco di sua fida gente 

            Fuga i dimòni.

 

Te, veneranda Trinità che onora

Il ciel di plauso cui niun tempo estingue,

Per Fe le menti, per teodia sonora

            Laudin le lingue.

 


In vesperis

CXLIX

 

Auctor beate saeculi

Christe Redemptor omnium, 

Lumen Patris de lumine, 

Deusque verus de Deo. 

 

Amor coegit te tuus

Mortale corpus sumere, 

Ut novus Adam redderes 

Quod vetus ille abstulerat : 

 

Ille amor almus artifex

Terrae marisque et siderum, 

Errata patrum miserans 

Et nostra rumpens vincula. 

 

Non corde discedat tuo

Vis illa amoris inclyti : 

Hoc fonte gentes hauriant 

Remissionis gratiam. 

 

Percussum ad hoc est lancea,

Passumque ad hoc est vulnera, 

Ut nos lavaret sordibus, 

Unda fluente et sanguine. 

 

Decus Parenti et Filio,

Sanctoque sit Spiritui, 

Quibus potestas, gloria, 

Regnumque in omne est saeculum. 

 

 

 

O divo autor del secolo, 

O Cristo Redentore, 

Lume dal lume splendido 

Nato del Genitore, 

Dio da Dio vero ed unico 

Che in sè ti generò : 

 

Amor ti strinse a prendere 

Corpo fra noi mortale, 

Novello Adàm per renderci 

Quel che l'autor del male 

Nel vecchio Adàm già tolseci 

Quel dì che l'inganno. 

 

Amor, superno artefice 

Di terra e mare e cieli, 

De' due parenti il crimine, 

L'error di que' crudeli, 

Commiserò magnanimo 

E libertà ci diè. 

 

Cristo, ah dal cuor non escati 

Di quell’amor la possa : 

A quel gran rivo attingono 

L'anime umane e l'ossa 

Virtù di ben risorgere 

E riposare in te. 

 

A questo fine altissimo 

Ti aperse un ferro il seno : 

A questo fin d'obbrobrii 

Fosti e di sangue pieno : 

Sol per lavarci sordidi 

Col sangue del tuo côr. 

 

Sia laude al Padre ingenito 

E al generato Figlio, 

Laude al divin Paraclito 

Nostro fedel consiglio, 

Laude per tutti i secoli, 

Gloria, possanza, onor. 

 


Ad matutinum

CL

 

In ut superba criminum

Et saeva nostrorum cohors 

Cor sauciavit innocens 

Merentis haud tale Dei. 

 

Vibrantis hastam militis

Peccata nostra dirigunt, 

Ferrumque dirae cuspidis 

Mortale crimen acuit. 

 

Ex corde scisso Ecclesia

Christo iugata nascitur: 

Hoc ostium arcae in latere est 

Genti ad salutem positum. 

 

Ex hoc perennis gratia

Ceu septiformis fluvius : 

Stolas ut illic sordidas 

Lavemus Agni in sanguine. 

 

Turpe est redire ad crimina

Quae cor beatum lacerent : 

Sed aemulemur cordibus 

Flammas amoris indices. 

 

Hoc, Christe, nobis, hoc, Pater,

Hoc, sancte, dona, Spiritus, 

Quibus potestas, gloria 

Regnumque in omne est saeculum. 

 

 

 

Ecco de' nostri crimini 

L'empia falange atroce 

Come feri quel tenero 

Cuore innocente in croce, 

Quel côr d'un Dio che ingiuria 

Cotal non meritò. 

 

Strinsero in pugno al milite 

L'asta i peccati nostri : 

Il colpo del satellite 

Lo dirizzâr que' mostri: 

Dell'aspro acciar la cuspide 

La colpa acuminò. 

 

Sposa dal cuor suo lacero 

Nasce a Gesù la Chiesa : 

Dell'arca aperto è il valico 

Salute, asil, difesa 

A' miserandi popoli 

Che avean perduto il ciel. 

 

Sgorga da lui la grazia 

Qual fiume in sette rivi, 

Perchè al beato margine 

Ci dissetiamo, e quivi 

Laviam le vesti sordide 

Nel sangue dell'Agnel.  

 

Tornar fia vituperïo 

Fra i lacci del peccato : 

Non più, non più si vulneri 

Quel côre innamorato, 

Ma in noi da lui trapassino 

Le fiamme dell'amor. 

 

Ah tanto ben concedine, 

O maestà superna, 

O Padre, o Figlio, o Spirito, 

Il cui poter governa 

Tutto e per tutti i secoli 

Fra eterna laude e onor. 

 

 

Scrivi commento

Commenti: 0